خسته درحبس زمین

از جايگاه بلند و بى ‏همانند، از سرزمين بطحاء،  از چراغ‏ هاى بر افروخته در تاريكى‏ ها، و

از سر چشمه‏ هاى حكمت برگزيد. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم طبيبى است كه براى درمان

بيماران سيّار است. مرهم‏ هاى شفا بخش او آماده، و ابزار داغ كردن زخم‏ها را گداخته. براى

شفاى قلب‏هاى كور و گوش‏هاى ناشنوا و زبان‏هاى لال، آماده، و با داروى خود در پى يافتن

بيماران فراموش شده و سرگردان است.

چرا چشمت پر اشک و سـینـه ات پر آه می باشد

مخور غصه پس از من عمر تو کوتاه می باشد

مسوزان قلب بابا را چنین ناله مزن زهرا

که شاد از ناله تو دشمن گمراه می باشد

حرمت را، نه چراغ و نه رواق و نه در است

زائر قبر تو، ماه است و نسیم سحر است

قبر بی زائر تو، کعبۀ اهل نظر است

لاله‌اش خون دل «میثم» خونین‌جگر است . . .

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای

انجا برای شروع عشقی مجدد است

همه درد ها از انگاه شروع شد که چشمان پر از رحمتت بر روی زمین و ادمیان بسته شد

از ان دم زبان طعن دراز شد و دست ظلم به سوی خاندانت بلند

از ان پس گل بوستانت دیگر رنگ خنده به چهره ندید

و حسن انکه بر شانه هایت جایش بود کشته ی زهر کین شد

و هنوز هم بعد اینهمه سال باز هم بی تو ای رسول رحمت

قصه قصه درد است و تیرگی

شهادت رسول مهربانی و رحمت حضرت محمد مصطفی (ص) و گل باغ زهرا (س) ا

مام حسن مجتبی (ع) و شاه خراسان حضرت علی بن موسی الرضا (ع) بر مسلمین و

داغداران داغ دل زهرا (س) تسلیت باد