خسته درحبس زمین

بیا مانیزمثل روح باران

به روی یک رزتنهابباریم

بیادرباغ بی روح دلی سرد

کمی رویای نیلوفربکاریم

اگرصدبارقلبی راشکستیم

بیایکباربااحساس باشیم

بیاازقلبمان روزی بپرسیم

که تاحالادراین دنیاچه کردیم

بیایک شب به این اندیشه باشیم

به فکردرددلهای شکسته

به فکرسیل بی پایان اشکی

که روی چشم یک کودک نشسته

بیابابرگهای یک گل سرخ

به دردزنبقی مرهم گذاریم

اگردل راطلب کردندازتو

مباداکه بگویی مانداریم

بیاتامثل شبوهای عاشق

شبی هم ماکمی دلتنگ باشیم

اگرچه قصه دلها درازاست

بیابه ارزوعادت نمائیم

بیابااسمان پیمان ببندیم

که تااوهست ماهم باوفائیم