از محك‏هايى كه خداوند افراد راستگو و با ايمان را از افراد دروغگوجدا مى‏سازد

«تمناى مرگ است‏» يك فرد مومن كه آينده‏اى درخشان و زيبابراى خود پيش‏بينى مى‏كند

و عاشق كوى يار و قرب الى‏الله و هم‏نشينى اولياءالله را در دلش زمزمه مى‏كند همواره

تمناى مرگ دارد:

آتش بجانم افكند شوق لقاى دلدار

از دست رفت صبرم اى ناقه پاى بردار

«لولا اجل الذى كتب الله عليهم لم تستقر ارواحهم فى اجسادهم طرفه عين‏شوقا الى

الثواب و خوفا من العقاب.»

اصحاب حجت كه مهدى(ع) را با معرفت‏ شناخته و ايمان به راه و هدفش دارند وبه او

عشق مى‏ورزند و همه هستيشان را فانى در وجود او مى‏دانند، عاشق‏ شهادت در راه وى

هستند:

«يدعون بالشهاده و يتمنون ان يقتلوا فى سبيل‏الله شعارهم يالثارات الحسين عليه‏السلام‏»

بنابر اين، فردى كه جانش را ازهدفش بيش‏تر دوست دارد نمى‏تواند شجاعت ورزد، بلكه

او بايد همواره حافظ جانش باشد تا به او آسيبى نرسد لذا شجاعت‏ شيرانى چون ياوران

مهدى(عج) رامى‏طلبد.