حسن بن الحسن بصری میگوید:

انگاه که امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام وارد بصره شد....

به دنبال او به راه افتادم حضرت به من نگاهی کرد و فرمودند:

ای جوان ایا حاجتی داری؟

گفتم اری به من سخنی بیاموزید که خداوند بدان مرا سود بخشد

فرمود:ای جوان هرکس با خداوند به صداقت رفتار کندنجات یابد و

هرکس نسبت به دین خود بهراسد از هلاکت سالم بماند

وهرکس در دنیا به زهد روی اوردچشمش به دیدن ثواب وپاداش

خداوندی روشن گردد

ای جوان ایا بیش از ین برایت بگویم؟

گفتم:اری ای امیرالمومنین

فرمود :هرکس سه خصلت در وی باشد

سالم بماند(ان سه عبارتند از)

کسی که امر به معروف کند وخود نیز بدان گردن نهد(وبه ان معروف

عمل نماید)

وکسی که نهی از منکر کند وخود نیز از ان دوری جوید

وانکه از حدود الهی(احکام و قوانین)مراقبت و پاسداری نماید

انگاه حضرت امیرالمومنین علیه السلام داخل بازار بصره شدند

نگاهی به مردم انداختند.مردمی را که به داد و ستد مشغول بودند

علی علیه السلام گریه سختی سرداد وخطاب به انان فرمودند:

ای بندگان دنیا !وای کارگذاران دنیا دران!شما که در روز(برای

کارگذاران زندگی)به سوگند خوردن اشتغال داریدودر شب به بستر

خواب روی می اوریدودر خلال ان (بین کار و استراحت)از اخرت

غافلید.پس کی به جمع زاد و توشه (برای اخرت)می پردازید

و کی در اندیشه و فکر معاد هستید

مردی به حضرت عرض کرد:

ای امیر مومنان!کار و تلاش برای امرار معاش از راه حلال انسان را

از عمل برای اخرت باز نمیدارد

انگاه حضرت این کلام خداوند را تلاوت نمودند:

  «فامّا من طغی و اثر الحیوة الدّنیا فانَّ الجَحِیمَ هی الماوا» (اماکسی که سرکشی و طغیان نمایدوزندگی دنیا را برگزیند(دنیا را هدف و همت خویش قرار دهد)دوزخ جایگاه اوست.                            سوره نازعات 37-39