به که شاید دل بست
سینه هاجای محبت همه ازکینه پراست
هیچ کس نیست
که فریادپرازمهرتورا
پاسخ گوید
نیست یک تن
که دراین راه غم الوده عمر
قدمی راه محبت پوید
خط پیشانی هرجمع خط تنهائیست
همه گلچین گل امروزند
درنگاه من وتو
حسرت بی فردائیست
به که باید دل بست
به که شاید دل بست
خنده هامیشکفدبرلبها
تا که اشکی
شکفدبرسرمزگان کسی
همه بردردکسان مینگرند
لیک دستی نبرددرپی درمان کسی
ازوفانام مبرانکه وفاخواست کجاست
ریشه عشق فسرد
وازه دوست گریخت
سخن ازعشق مگو٫عشق کجا٫دوست کجاست؟
دست گرمی که زمهربفشارد دستت
درهمه شهر مجوی
گل اگردرباغ دل برتولبخندزند
بنگرش لیک مبوی.............
