خسته درحبس زمین

بگذاراول کلام رابانام اویی اغازکنم که همه هستی خویش رامدیون اویم اویی که مراازخاکی که سالیان درسکون زمین بی هیچ مقام وارزشی افتاده بود به چنین شکلی هستی بخشیدومقام اشرف خلقت رابر٫یشانی تقدیرم حک کردوبا یادانانی که ازوجودومهربانیشان قدکشیدم وزندگی کردم وهمه انانی که همسفرمن دراین سرای خاکی شدندودرکلبه قلبم هم خانه انددوستشان دارم                                 

وسلام به شمائی که دست تقدیرگذرتان را به کوی ما انداخت ازاینکه هم لحظه ام شدید وپا به خلوتم نهادید ممنونم امیدوارم میان این صفحات نوشته ای باشدکه ازدل برخواسته وبردل بنشیندویادگاری باشددرمیان  گنحینه های ارزشمند ذهنتان